W zastosowaniach, w których wibracje lub obrót mogą spowodować poluzowanie nakrętki, można zastosować różne mechanizmy blokujące: podkładki zabezpieczające, nakrętki blokujące, mimośrodowe nakrętki podwójne,[1]specjalistyczny płyn do zabezpieczania gwintów, taki jak Loctite, agrafki (zawleczki dzielone) lub drut zabezpieczający w połączeniu z nakrętkami koronowymi, wkładkami nylonowymi (nakrętka nylonowa) lub lekko owalnym gwintem.
Nakrętki kwadratowe, a także łby śrub, były pierwszymi kształtami wykonanymi i były najczęściej używane głównie dlatego, że były znacznie łatwiejsze do wykonania, zwłaszcza ręcznie.Choć dziś rzadko [kiedy?] z powodów podanych poniżej dla preferowania nakrętek sześciokątnych, są one czasami używane w niektórych sytuacjach, gdy wymagany jest maksymalny moment obrotowy i przyczepność dla danego rozmiaru: większa długość każdej strony pozwala na klucz do nałożenia z większą powierzchnią i większym naciskiem na nakrętkę.
Najpopularniejszym obecnie kształtem jest sześciokątny, z podobnych powodów jak łeb śruby: sześć boków zapewnia dobrą ziarnistość kątów, z których narzędzie może się zbliżać (dobre w ciasnych miejscach), ale więcej (i mniejszych) narożników jest podatnych na zaokrąglenie wyłączony.Aby uzyskać następną stronę sześciokąta, wystarczy jedna szósta obrotu, a przyczepność jest optymalna.Jednak wielokąty z więcej niż sześcioma bokami nie zapewniają wymaganej przyczepności, a wieloboki z mniej niż sześcioma bokami potrzebują więcej czasu, aby uzyskać pełny obrót.Istnieją inne wyspecjalizowane kształty dla pewnych potrzeb, takie jak nakrętki motylkowe do regulacji palców i nakrętki uwięzione (np. Nakrętki klatkowe) do niedostępnych obszarów.
